A New Approach
Estimated reading time: 5 minuten
Adaptive Business Continuity wil een nieuwe wind doen waaien door de BCM wereld. Daartoe gooien ze o.a. de BIA en het risico assessment overboord. Wanneer ik de argumenten lees waarom ze dit doen is me niet duidelijk waarom. Als ik immers de argumenten van de auteurs lees in appendix B (het manifesto) dan staat daar in B.5.1 pag 154 het volgende:
“Adaptive BC discourages a sequential approach. Continuous value, coupled with the core mission of continuous improvements in response and recovery capabilities, leads to the adoption of a nonlinear approach that adjusts to ongoing feedback from all participants. …”.
Het manifesto in https://www.adaptivebcp.org/manifesto.php vermeldt ook dat de zaken steeds complexer worden:
“How long an organization can cope without a particular service will almost always depend on an integrated combination of factors too numerous to identify and too complex to quantify. Moreover, the changes that result from the exact timing and actual impact of a disaster on a service will dictate different judgements about applicable recovery strategies, priorities, and time. Definitive changes to a service’s holistic “ecosystem” cannot be foreknown.”
Dat de problemen steeds complexer worden kan niemand ontkennen. Dat daarom alle oude problemen niet meer voorkomen kan wél worden ontkend. Ik zie daarom ook eens graag terug naar het plaatje van het volledige spectrum van mogelijke disasters. Deze probeerde ik te bespreken in een vorige blog, nl op https://emannuel.nl/artikels/resilience-strikt-genomen-disaster-management-red-ants-gray-rhinos-black-swans-de-verhouding-van-bcm-risico-management-rm-en-crisis-management-cm/#comment-285 in vraag 6:
Wanneer ik echter het idee van lineaire kwesties, moeilijke of gecompliceerde kwesties en complexe kwesties er bij haal uit de blog https://emannuel.nl/artikels/herhaalt-de-geschiedenis-zich-of-niet/ dan kom ik tot een volgende figuur:
Het is inderdaad een punt volgens mij dat Traditioneel BCM een lineaire aanpak heeft, uitermate geschikt voor lineaire kwesties en systemen met een (goed) gekende impact en stuksgewijs lineariseerbare systemen uit het gecompliceerde deel van het spectrum. De vraag die mij rest is of dat de argumenten van de auteurs duidelijk genoeg zijn om deze lineaire aanpak opzij te zetten. Daarvoor moet ik negatief antwoorden: de doelstellingen van Adaptive BC zijn niet duidelijk genoeg omschreven om traditioneel BCM hier overboord te gooien. Er worden immers geen argumenten gegeven. Er wordt voor de BIA gewoon doorverwezen naar een artikel van Rainer Hübert, waarvan de auteurs de gedachtengang niet weergeven.
Mutatis mutandis vind ik het argument om het risico assessment te laten vallen een non-argument.
Zij schrijven immers:
“Administering a proper risk assessment and implementing the resulting action items may necessitate deep knowledge of actuarial tables, information security, insurance and fraud, state and federal regulations, seismological and meteorological data, and the law. Typical continuity practitioners do not possess such deep knowledge; those who do are most likely specifically trained as risk managers. Adaptive BC practitioners as such should eliminate the risk assessment from their scope of responsibility.”
Hiermee ga ik niet akkoord: een BC manager hoeft geen expert te zijn in al deze materies. Eerder moet hij/zij kunnen de juiste experten binnen het bedrijf kennen, hun vertrouwen winnen, faciliteren en coachen om tot resultaat te komen. Dan is m.i. het maken van een risico assessment niet hopeloos en niet onbruikbaar. Het beoordelen van een hoop andere beweringen ten nadele van traditioneel BCM laat ik aan de kritiek van de lezers: het is duidelijk dat de auteurs proberen om het traditioneel BCM dood te verklaren om redenen die zij onduidelijk verwoorden.
Is het Adaptive BC voor mij hiermee afgeschreven? Neen, helemaal niet. Omdat ze een antwoord bieden voor kwesties van een ander deel van het spectrum van disasters: mogelijks, mits een stevige fundering, kan hier een oplossing gedistilleerd worden voor moeilijke / gecompliceerde en complexe systemen waar traditioneel BCM volgens mij het moeilijker heeft om een antwoord te bieden als volgt:
Volgens mij is dus de tijd van traditioneel BCM niet voorbij zolang er zich lineaire problemen voordoen. Daarnaast zal Adaptive BC zich verder moeten ontwikkelen tot een meer mature bezigheid, die haar eigen deel van het spectrum van disasters kan opeisen, samen met monitoring, scenario’s bouwen en toekomstscanning. Maar dan naast Traditioneel BCM. Niet in de plaats daarvan.
Er is dus nog werk aan de winkel.
Vond u deze boekbespreking waardevol? Ontdek dan ook deze gerelateerde artikels voor meer inspiratie en inzichten: