Estimated reading time: 3 minuten
In een boekje van 143 kleine bladzijden vertelt de auteur hoe hij Europa ziet, en wat hij ermee en ervoor heeft gedaan. Het is een verhaal van zwemmen tussen crisissen door, terwijl de nood aan een structurele bestrijding van de systemische crisissen steeds meer druk op leiders hun schouders legde.
De grootste indruk die het boekje op me maakt is bij het verhaal van de schuldencrisis. Terwijl de wereld nu een Brexit voorspelt, omdat het er goed gaat, vreesde iedereen enige tijd terug een Grexit, omdat het er te slecht ging. Wat het boekje zeer goed en in eenvoudige woorden vertelt is dat de landen van de Eurozone steeds meer verweven geraken, wat meer solidariteit en broederlijkheid veroorzaakt, en vrede kan bewerkstelligen. De Euro ligt als een groot net over de zone: als aan een “landsknoop” getrokken wordt, komt het ganse net in beweging en past het zijn ligging aan. Daartoe moesten nieuwe structuren worden opgezet, om de volgende crises aan te kunnen. En dat is niet steeds transparant voor iedereen vanuit de nieuwsberichten.
Een andere onverwachte insteek is dat de politieke leiders het niet enkel opnemen voor hun eigen natie, maar dat ze veiligheid, werk, een thuis willen voor iedereen die inwoner is in Europa. Dat ze van de kleine zelfstandige tot de grote firma’s kansen willen geven om te ontstaan, te groeien, markten te veroveren… Daarvoor moet er controle komen op banken in de naties, een centraal Europees octrooibureau, een noodfonds,… Het organiseren van dat alles in het midden van een stormige crisis is een sterk staaltje van leiderschap en is nog steeds lopende.
De echte waarde van het boekje ligt in het feit dat de auteur, in eenvoudige gedachtengangen, het complexe kluwen van de door elkaar lopende crisissen van de laatste jaren transparant maakt. Het toont aan dat Europa en de Euro ons vertrouwen verdienen. Alvast tot het volgende megacrisiskluwen.
Vond u deze boekbespreking waardevol? Ontdek dan ook deze gerelateerde artikels voor meer inspiratie en inzichten: