Auteur: Manu Steens
In dit artikel schrijf ik mijn eigen opinie, niet dat van enige organisatie.
Ik las in de maand juli voornamelijk in het boek “Drawdown – Het meest veelomvattende plan ooit om klimaatontwrichting te keren – samengesteld door Paul Hawken”.
Inhoud
Klimaatreddende maatregelen
In dit boek staan 100 interessante verslagen van klimaatreddende maatregelen. Daarnaast staan er nog innovatieve ideeën in. Een daarvan trok mijn aandacht meer dan de andere, omdat het me zo wonderbaarlijk leek: ‘kunstmatige bladeren’. Daarin vertelt men dat op 3 juni 2016 Nocera en Pamela Silver aankondigden dat ze erin geslaagd waren om energierijke brandstof te maken door zonne-energie, water en CO2 te combineren. Door twee katalysatoren te gebruiken hebben ze vrij waterstofgas uit water verkregen. Door dit te voeren aan de bacterie Ralstonia Eutropha maakte deze daar vloeibare brandstof van. Als de bacteriën pure CO2 gevoerd kregen, is het proces ten keer zo efficiënt als fotosynthese. Als ze de CO2 direct uit de lucht halen, is het drie tot vier keer zo efficiënt.
Technisch afvangen van CO2
Enige bladzijden verder ging het over het technisch afvangen van CO2 uit de lucht. (Dit heet DAC of direct air capture.)
Je ziet mijn idee al, het idee van DAC dat tevens Bill Gates in zijn boek verkondigde is bruikbaar om deze ‘gevangen’ CO2 te voeren in een hogere concentratie dan in de lucht aan deze bacterie. Als je dat op een grote schaal realiseert, organiseer je een mogelijks gesloten cyclus voor het creëren van zuivere lucht enerzijds en brandstoffen anderzijds. Daar zijn voorlopig economische hindernissen bij. Die zijn wellicht overkoombaar op termijn. Tijd die we misschien niet hebben, waardoor het nuttig zal zijn mochten overheden ingrijpen.
Een oververhitte planeet verwarmen & mogelijkheden
Dat is echter niet het enige vraagstuk waaraan ik wil refereren. We zijn reeds bezig met een oververhitte planeet verder te verhitten. Het zal een onvoldoende inspanning blijken als we de planeet proberen te redden door enkel een duurzame cyclus te creëren in het brandstofgebruik. We zitten immers volop in de overgangsverschijnselen van de stijgende broeikasgassen. Het stilleggen van de toename van CO2 garandeert geen stop op de evolutie van het klimaat. Het zal hoogstens de evolutie enigszins bijsturen. Er moet – snel – werk gemaakt worden van een CO2-afname in de atmosfeer.
Gelukkig zijn er tal van mogelijkheden beschreven in het boek. Dat is een pluspunt. Om dit boek echter een ‘plan’ te noemen zoals de titel vertelt is overdreven.
Een aantal zaken hebben we: per oplossing (behalve bij de innovaties die nog te bewijzen en te ontwikkelen zijn) hebben we reeds op een termijn van 2020-2050:
- Het potentiële aantal Gigaton CO2-reductie
- De netto kosten (financiële investeringen te maken)
- De netto besparingen
Voor een plan hebben we nood aan…
Voor een plan hebben we nood aan enkele extra zaken. We hebben enkele extra vragen:
- Waar op aarde is elk van de voorgestelde oplossingen het efficiëntst en waar het effectiefst? Met welke deadlines voor welke koolstofopslagmethode?
- Hoe overtuigen we de lokale politiek om de budgetten in voldoende mate vrij te maken?
- Hoe en waar zijn sommige oplossingen combineerbaar?
- Hoe vormen we het gedrag van de mensheid tot het juiste gedrag in hun omgeving?
- Hoe overtuigen we de lokale politiek om maatregelen afdwingbaar te maken?
- Hoe overtuigen we de lokale overheden en de private sectoren dat er zeer veel meer geld te verdienen is aan het creëren van een leefbare planeet, dan van verder op haar te blijven parasiteren? ‘Drawdown’ geeft alvast een aanzet met getallen.
Conclusie:
Het vraagstuk waar ik dus mee zit is dat de overheden op internationaal niveau samen te werken hebben. Dat ze daartoe studies uitschrijven om een wereldwijd gedragen plan te creëren om daarna wereldwijd datzelfde plan te implementeren. CO2 neutraliteit voldoet niet. CO2 reductie is nodig.
Indien er geen plan komt met deadlines en controle op de uitvoering ervan, zal het boek ‘Drawdown’ blijven wat het nu is: een neerslag van een doordacht onderzoek over een aantal kleine en grote nobele initiatieven die verspreid genomen worden en potentie hebben. Het zou zeker spijtig zijn als de kansen om de continuïteit van de planeet veilig te stellen en daaraan serieus te verdienen niet genomen worden. Dat zal offers vragen. Vooral van mensen met een grote CO2-voetafdruk. Het gevaar bestaat dat het individualisme hierbij het grootste obstakel zal blijken. Individuen gaan het probleem niet oplossen. Het is nochtans de eerste prioriteit. Druk van onderuit zal nodig zijn.