Auteur: Manu Steens
In dit artikel schrijf ik mijn eigen opinie neer, niet die van enige organisatie.
Inhoud
Context
De laatste dagen was er mooi weer, vorig weekend was er zelfs (weer) een overrompeling van de treinen door dagjestoeristen die naar zee wilden, en nadien allemaal ook weer naar huis wilden. Aan zee was het volgens de pers over de koppen lopen. De pers had een paar mensen geïnterviewd. Dat gaf een inspiratie om mijn tool voor draagvlak nog eens toe te passen op de maatregelen. De vraag die ik me stel is, welke aspecten van draagvlak falen er hier? Waarom namen mensen schijnbaar massaal risico op besmetting om toch maar naar zee te kunnen? Een uitdaging om nog eens draagvlak proberen te meten.
Mijn analyse komt tot het volgende kleurenpallet: (klik op de figuur voor een betere view)
Bespreking:
Legitimiteit:
de mensen gaven aan dat ze wisten dat het risico er nog is, dat het wellicht geen goed idee is om dicht op elkaar gepakt te staan in een trein.
Samenhang van de doelgroep door nabijheid van het issue bij de doelgroep:
de laatste tijd zijn er veel mensen die geen dode of zieke in hun persoonlijke kennissenkring hebben.
Doeltreffendheid:
doordat steeds meer mensen horen dat de cijfers wat schommelen rond een zeer hoog aantal zieken in de ziekenhuizen en op ICU kan het zijn dat men twijfelt of hun eigen inspanningen er toe doen?
Doelgerichtheid:
de webpagina’s van Sciensano tonen aan iedereen die het wil weten duidelijk de evolutie van de vaccinaties. Echter, een barometer die aangekondigd werd en er nooit kwam, vaccinaties die met de massa beloofd waren met de woorden dat het einde van de tunnel in zicht is maar dan afhankelijk zijn van de leverancier die niet lijkt te leveren, onduidelijkheid die hangende blijft waarom, maken het geheel minder transparant. Er blijven veel onbekenden. De mensen zijn mogelijks of zelfs waarschijnlijk het doel kwijt.
Doelmatigheid:
de overheid slaagt er onvoldoende in om op een transparante manier te tonen waar het schoentje knelt. De doelmatigheid van de eigen acties van de overheid aantonen schiet tekort.
Doorzettingsvermogen:
de mensen verliezen hun discipline. Er is (reeds lang) corona-moeheid. Velen beginnen hun foute hoop dat het allemaal niet zoveel kwaad kan te geloven, en nemen o.a. daardoor risico’s.
Leiderschap:
hierover heb ik geen kijk op de situatie. Het is me onduidelijk of acteurs of andere publieke personen met een goed voorbeeld enige invloed hebben momenteel. Ik laat het momenteel dus open.
Geïnternaliseerd:
de mensen zien de beperkingen steeds meer als een verplicht nummertje. Mensen weten waarschijnlijk zeer goed van zichzelf of ze gedrag vertonen van een superverspreider, maar mede door het gebrek aan doorzettingsvermogen en te weinig inspiratie van bovenaf laten ze zich gaan.
Reputatie:
hierover heb ik geen kijk op de situatie. Ik weet niet of de mensen op dit moment gehecht zijn aan hun persoonlijke reputatie of dat corona kan blijven gezien worden als overmacht. Ik laat het momenteel dus open.
Conclusie:
er zit zeer veel rood tussen. Te veel. Dat is niet goed. Het lijkt er op dat de negatieve hoop, de hoop dat het niet zo veel kwaad kan allemaal, het aan het winnen is van het gezond boerenverstand. De rekker staat reeds lang gespannen. Maar wat er moet gebeuren is duidelijk: volhouden en maximaal vaccineren. Dat gaan we broodnodig hebben.