Zaventem, 22 maart 2016: acht seconden van leven en dood
Estimated reading time: 2 minuten
Ongeveer een jaar na de feiten brengt de auteur zijn relaas in boekvorm: een sterke en menselijke getuigenis van zijn belevenis van de aanslag in Zaventem op 22 maart 2016.
Het verhaal begint zoals een gewone dag van mensen die vrezen te laat te zijn voor hun vlucht naar Spanje. Eens in Zaventem duurt het niet lang of ze zitten midden in de actie. Een verstandige beslissing gekoppeld aan een portie geluk redt hen wellicht het leven. Hij getuigt van de gedachten die tijdens die lange seconden en minuten door zijn hoofd gaan. De onmacht die hij voelt bij de confrontatie met andere slachtoffers. De vragen die hem bijblijven nadien. De afschuw die het meebrengt voor soortgelijke zaken en de blijvende psychologische schade. De fouten die hij vindt die er gebeurden bij de aanpak tijdens en na de ramp.
Nergens in het boek wordt ook maar een naam van de daders vermeld. Eigenlijk heeft hij gelijk waarom hij dat doet.
Maar het verhaal stopt niet bij de aanslag en de bijhorende traumatische ervaringen. Het gaat verder en vertelt hoe hij en zijn vriendin zich verzetten tegen de angsten en hun leven verder zetten.
Het boek eindigt met een oproep om informatie over een aantal andere medetoeristen waar de auteur en zijn vriendin Christine naar op zoek zijn.
Het boek is zeer vlot geschreven en laat zich in een ruk uitlezen.
Een quote uit het boek:
“Die dag zijn we door het oog van de naald gekropen. Wij hadden een geweldige beschermengel. Maar ons leven, ons ongeschonden zijn, hebben anderen met hun leven, of met onbeschrijfelijke ellende, betaald.”
Vond u deze boekbespreking waardevol? Ontdek dan ook deze gerelateerde artikels voor meer inspiratie en inzichten: