Estimated reading time: 3 minuten
De auteur behandelt een klein aantal selectieve bedreigingen op een populair-wetenschappelijke manier, namelijk de opwarming van het klimaat, de ijstijden, de inslagen van puin uit het heelal, en de werking van de aarde zelf.
Om een idee te geven hoe dit allemaal samenhangt:
Door de werking van de aarde, zijn er tektonische platen, waar vulkanen met meer waarschijnlijkheid kunnen voorkomen. Maar inmiddels heeft de Mensheid ook een sterk aandeel in haar eigen ondergang: door de steeds verregaandere industrialisering hopen broeikasgassen zich op in de bovenste lagen van de atmosfeer. Zeer kort door de bocht genomen draagt dit sterk bij aan de opwarming van de aarde. Dit kan zich verder zetten tot de aarde een oven is waarin het leven massaal uitsterft. Maar daardoor smelten de poolkappen, waardoor het zeewater afhankelijk van het klimatologisch model tot 60m kan stijgen. Dit gebeurt door een enorme toevloed van water. Dit op zich kan twee dingen veroorzaken: de golfstroom wijzigt of stopt, waardoor het gematigd klimaat van nu stopt met gematigd te zijn. Minder druk van ijs op de poolkappen veroorzaakt verandering van de werking van de aarde met meer krachtwerking van de tektonische platen op elkaar elders op aarde. Daardoor ontstaat substantieel meer vulkanische werking die massaal veel zwavelhoudende gassen de atmosfeer injagen tot in de bovenste lagen. Deze gassen weerkaatsen dan het zonlicht waardoor een nieuwe ijstijd kan uitgelokt worden.
Het gaat om een aantal selectieve bedreigingen op een populairwetenschappelijke manier, namelijk het klimaat, de ijstijden, meteoren…
Daarnaast bespreekt de auteur eveneens de effecten, de krachten en de kansen van inslagen van puin uit de ruimte, zoals asteroïden en kometen. Deze kunnen tsunami’s oproepen, en aardbevingen en zo indirect een massa extinctie van het leven veroorzaken.
Dit alles toont aan dat de aarde een gevaarlijke plaats is om te leven.
Is dit nu een reden om te doemdenken? Niet direct volgens het epiloog. Daarin stelt de auteur dat voordat dit alles plaatsheeft de mensheid zichzelf wellicht zal reduceren tot een minimum door de oorlogen die zij zal voeren voor de vruchtbare gronden, die schaarser zullen worden, omdat het klimaat onhoudbaarder wordt, en elke natie zal vechten voor het voortbestaan van haar eigen bevolking. Daardoor zal wellicht de wereldbevolking teruggeworpen worden naar een niveau van samenleven op een schaalgrootte van dorpen.
Mijn persoonlijke positieve noot hierbij is dat indien deze oorlogen om hulpgrondstoffen en voedsel er komen, dit wellicht geen nucleaire oorlogen zullen zijn. Dat zou immers de te veroveren gronden onbruikbaar maken.
Het gaat om een aantal selectieve bedreigingen op een populairwetenschappelijke manier, namelijk het klimaat, de ijstijden, meteoren…
Vond u deze boekbespreking waardevol? Ontdek dan ook deze gerelateerde artikels voor meer inspiratie en inzichten: