Reis naar de wortels van de haat.
Estimated reading time: 3 minuten
In dit boek vertellen de auteurs het levensverhaal van een van hen: Montasser Alde’emeh. Er wordt beschreven hoe hij opgroeide in Vlaanderen, waar zijn vader een boerderij hield, hoe Montasser naar school ging, daar een vechtersbaasje werd, (maar met een blanke pit: hij nam het op voor zij die gepest werden), hoe hij ’s avonds van zijn vader naar de pijnlijke nieuwsuitzendingen moest kijken over Palestina en het Midden Oosten, hoe hij zich verdook in de Islam, hoe zijn broer hem uit zijn liefde voor hun moeder van kon weerhouden om te vertrekken als Syriëstrijder, hoe hij ging studeren en zijn eigen weg vond uit de haat, o.a. door te begrijpen in plaats van te weten, en hoe hij de Duisternis in zijn hart wist te verdrijven met Licht. Hoe de gerechtigheidsverlangende jongen een rechtschapen man werd.
Waar ik woon zeggen velen “als de wolven elkaar ginds gaan verscheuren zitten de schapen hier veilig”. Ik las dit boek uit interesse voor bedreigingen: de Syrië strijders. Charlie Hebdo. De auteurs laten in Montassers ziel kijken. Montasser probeerde het dogmatische weten, de manier waarop Islam gedoceerd wordt aan Imamscholen, te overstijgen met een eigen begrijpen, en slaagde daarin. Van het dogmatische kwam nadien niet alles meer overeen met zijn persoonlijk denken. Dit is echter een moeilijke stap die niet voor iedereen is weggelegd, waardoor velen in de kloof van de haat vallen en er niet meer uit geraken. Zij die in de kloof vallen gaan de strijd aan met de anderen. Zij willen een Kalifaat opbouwen (IS), andere een Emiraat volgens een federaal principe, waar plaats is voor alle takken van de Islam (Nusra Front). Alle partijen zoeken erkenning van een decennia lang standhoudende problematiek. De vergelijking met de oprichting van de staat Israël ligt dan ook niet ver weg: zoals de Joden een land nodig hebben, geldt hetzelfde voor hen, een land waar ze ongestoord Moslim kunnen zijn, en leven volgens hun eigen leer, onder gelijkgestemden. De versnippering van de problematiek staat echter een centrale oplossing op korte termijn in de weg.
De auteurs stellen een pakket van 66 maatregelen voor, opgedeeld in “tien kogels van verzoening, waarvan een aantal (De Weg Naar) reeds worden geïmplementeerd.
Gezien de mondiale impact van het project dat IS en andere strijders aangaan, zou dit boek best au sérieux genomen worden door politieke leiders die belangen van de eigen partij overstijgen, zodat er getoond wordt dat het merendeel van België wel degelijk “cares about it”. Want dit is aan het gebeuren in onze achtertuin, en gaat ons allen aan.
De belangrijkste zin in het boek is voor mij “… En dan zal ik jou mijn hand reiken.” Want dit is een universele boodschap die we allen moeten uitsturen om de uitweg aan te reiken uit zo’n doolhof.